Wciąż trwam i robię najokropniejsze burgery na świecie.

Jak już ostatnio pisałam na facebooku - żyję i kopnięta mailem od jednej z czytelniczek planuję odkurzyć bloga. Dlaczego, natomiast, trzeba w ogóle go odkurzać? Mieszkam w tej chwili z 4 osobami. Mamy jedną wspólną kuchnię i kilka wspólnych garnków. Przebywanie w kuchni dłużej niż 30 min wiąże się z nerwowymi pomrukiwaniami. Po 40 minutach przestają być pomrukiwaniami. Stworzenie w tym czasie czegoś amibitniejszego niż spaghetti czy inny "makaron-z-czymkolwiek" naprawdę wymaga doskonałej strategii. Gotuję więc rzeczy banalne i w dużej mierze - ciągle to samo, wymieniając conajwyżej kurczaka na indyka czy cukinię na pieczarki. Robię całą patelnię sosu, który jem przez 3 dni z rzędu albo zamrażam na ciężkie czasy.

Oprócz tego dużo ćwiczę i moje gotowanie ostatnimi czasy skupia się na zawarciu w jedzeniu jak największej ilości białka (w najbliższym czasie spodziewać możecie się sporej ilości przepisów z odżywką białkową). Po powrocie z siłowni i odgrzaniu jedzenia ostatnie o czym myślę to robienie zdjęć - pochłaniam już w drodze do pokoju.

W związku z tym wszystkim blog nie będzie już wyglądał tak samo jak kiedyś. Postaram się jednak wrzucić jakiś przepis niekoniecznie na makaron z sosem i niekoniecznie raz na pół roku :) Odkopałam blogowego maila, odpisałam na wszystkie wiadomości. Mam nadzieję, że drugi raz na odpowiedź nikt nie będzie musiał czekać tak długo.

Przechodząc do burgerów. Moje hamburgery zostały przez współlokatorów ogłoszone najbrzydszymi burgerami swiata. Dlaczego?

Kiedy dopada mnie ochota na hamburgera oznacza to gwałtowną potrzebę mojego organizmu aby pochłonąć ogromne ilosci mięsa. W tej potrzebie nie ma miejsca na sałatę, pomidora, ogórka, cokolwiek warzywnego co mogłóby dodać mu wizualnego uroku. Moja mięsna potrzeba toleruje jedynie bułkę, plasterek sera i keczup. Mięso zaś musi być tak grube, aby całość ledwo można było ugryźć Takie coś nie ma prawa wyglądać dobrze. Dorzućmy do tego bułkę wymiętoszoną w torbie z zakupami. To już wygląda wręcz odstręczająco.

Jak już jednak pisałam nie raz nie dwa, nie siedem, wygląd nie jest w jedzeniu najważniejszy, najważniejszy jest smak. A hamburgery smakują obłędnie. I z tym zgadzają się wszyscy którzy próbowali. Po wielu latach pró i błędów znalazłam swój idealny przepis. Nie dodaję musztardy, ani świeżego czosnku. Nie daję również natki pietruszki. Jem hamburgery mocno wysmażone z chudego mięsa - nie spotykam się więc z chrząstkami. Mocno, intensywnie ciągnące przyprawami. Gotowe w 15 minut.

Oczywiście burger jest szarlotka - każdy ma swój przepis. Są ich tysiące i wszystkie diametralnie różnią się od siebie. Tak wyglada mój.

WOŁOWE HAMBURGERY /3 duże burgery, 4-5 dla normalnych ludzi/

• 500g mielonego mięsa wołowego (użyłam gotowego o rzekomej zawartości mniej niż 10% tłuszczu)
• 1 duża cebula
• sól, pieprz, czosnek granulowany (ok. 1 łyżeczki), przyprawa do mielonego mięsa (1-1,5 łyżeczki)
• dodatki: ser, sałata, pomidor, ogórek, keczup, musztarda....
• 3-4 bułki

Cebulę posiekać i zeszkllić. Dodać do mięsa razem z przyprawami, dokładnie wymieszać rękoma, dodając odrobinę wody. Uformować burgery nieco większe niż bułka do której zamierzamy je włożyć - w trakcie smażenia będą kurczyć się raczej wszerz niż na grubość. Wrzucić na rozgrzaną patelnię - u mnie 6/7 na 10 stopni kuchenki (mam teflon, nie użyłam więc tłuszczu). Smażyć ok. 4 minut z każdej strony. (Jeśli ktoś nie lubi dobrze wysmażonego to naprawdę nie mam pojęcia ile je smażyć, gdyż takowego nie jadam. Odsyłam do wujka Google). Jeśli korzystacie z chudego mięsa, warto w trakcie smażenia przykryć patelnię - burgery z takiego mięsa łatwo wysuszyć, w taki sposób będą bardziej soczyste.

Włożyć w bułkę z dowolnymi ulubionymi dodatkami.

Napawać się tym, że weganizm jeszcze nas nie dopadł.

Bezdyskusyjny hit polskiej kuchni to...

...KLOPS!
 No w porządku, może nie taki bezdyskusyjny. Wiadomo, każdy ma swoje smaki i część na pewno przychyli się w stronę schabowego, kto inny bronić będzie bigosu.

 W mojej hierarchii jednak (po wielu latach wybrzydzania przy stole - no cóż, każdy kiedyś młody i głupi był) zdecydowanie pierwszą pozycję zajmuje klops.
I to nie byle jaki bo mamowy. Nikt takiego nie robi i już.
Najlepszy z kaszą i sosem pieczarkowym, albo plaster już zimnego w kanapce.

Jeden pochłonięty w Krakowie w trakcie długiego weekendu, dwa kolejne przywiezione do Poznania i wtrząchnięte zanim zdążyłam zauważyć.
Tak, przez 3 dni żywiłam się prawie wyłącznie klopsem - na obiad, kolację i w kanapkach na uczelnię. To były cudowne dni w moim życiu.

Czas więc chyba nauczyć się robić samodzielnie, bo 1,5 miesiąca bez klopsa...? Co to to nie. Masochistką to ja nie jestem.

KLOPS /2 spore klopsy, no z 6 porcji to minimum/
źródło: mama!

• 1 kg mielonego mięsa wieprzowo-wołowego (najlepiej samodzielnie zmielonego)
• 1 bułka kajzerka namoczona w wodzie
• 1 surowe jajko
• 4-5 jajek ugotowanych na twardo
• sól, pieprz, przyprawa do mięsa mielonego (polecam tę firmy Kucharek)

Bułkę lekko odcisnąć. Wymieszać z mięsem i surowym jajkiem. Dodać sól, pieprz i przyprawę do mielonego, ponownie dokładnie wymieszać. 

Mięso podzielić na dwie części. 2 jajka (lub trzy, zależy od ich wielkości i ilości masy)  "owinąć" jedną częścią mięsa, nadając całości mniej więcej kształt chleba.

To samo zrobić z drugą połową i resztą jajek.

Piec w przykrytym naczyniu żaroodpornym przez ok. godzinę w piekarniku nagrzanym do 200 stopni. Od czasu do czasu można polać go wytwarzającym się sosem, aby nie był zbyt suchy. W międzyczasie należy kontrolować czy nie jest jeszcze surowy lub zbytnio przypieczony, wiele zależy od piekarnika.

Na przekór zimie, na talerzu wiosna. Grzanki ze szpinakiem i mozzarellą.

Wreszcie udało mi się dorwać świeży szpinak. I pachnącą rzodkiewkę.
Diagnoza: nadzieja na wiosnę jeszcze nie umarła.

GRZANKI ZE SZPINAKIEM I MOZZARELLĄ /2 grzanki/

• 2 kromki chleba (dowolnego, u mnie pełnoziarnisty tostowy)
• duża garść świeżego szpinaku (50 g)
• garść pokrojonej w kostkę mozzarelli (może być light)
• sól, pieprz

Szpinak opłukać i odcisnąć, włożyć do miski. Dodać mozzarellę, sól i pieprz, wymieszać, zostawić na dwie minuty. Po tym czasie odcisnąć jeszcze raz w rękach całą mieszankę (dość dokładnie, aby chleb nie zamoknął). Położyć na chleb, ja dodatkowo kladę na wierzchu jeszcze kawałek mozzarelli.

Piec ok. 10 minut w 190 stopniach.

Podawać ciepłe.

Król resztkowców. Bułka po bolońsku.

Lubię deszczowe dni spędzane w domu. Trochę nad książką, trochę w towarzystwie, trochę w kuchni.
Lubię gotować dla innych. Szalenie lubię.
I lubię (tak jak dziś) nie marnować jedzenia.

Pierwszy raz przygotowałam ją kiedy (tak jak dziś) zostało trochę sosu bolońskiego z obiadowego spaghetti.
Tak mi jednak zasmakowała, że zaczęłam czasami przyrządzać również jako osobne danie, niekoniecznie jako "resztkowiec".
Przy okazji dzielę się również moim ulubionym przepisem na sos boloński. Można przygotować go więcej i zamrozić.
Przepraszam za zdjęcie, nie mogłam doczekać się jedzenia :)

BUŁKI PO BOLOŃSKU /4 - 5 bułek/

• 4-5 dużych bułek
• 500 g mielonego mięsa (drobiowe lub wołowe)
• 1 duże cebula
• 4 duże ząbki czosnku
• 2 łyżeczki koncentratu pomidorowego
• 2 puszki krojonych pomidorów
• 1/2 łyżeczki chili
• bazylia, oregano, sól, pieprz

Cebulę posiekać, czosnek wycisnąć, podsmażyć, aż cebula się zeszkli. Dodać mięso, usmażyć.

Dodać pomidory, koncentrat i przyprawy do smaku, gotować chwilę, aż woda z pomidorów trochę odparuje, a sos się zagęści.

Bułki przekroić na pół, nakładać sos. Podawać na ciepło lub na zimno.

Cynamonowe tosty francuskie z nutellą i bananami.

Powrót do szkoły po tygodniu... boli.
Cierpi zwłaszcza mój ekspres, który przygotowuje właśnie trzecią już kawę, a na tym zapewne nie skończy.
Czas ponownie odzwyczaić się od snu i zaprzyjaźnić z kofeiną.

Ponieważ przegapiłam niedzielne święto Nutelli, nadrabiam dziś. Tosty francuskie to moja słabość, jeśli już się do nich dorwę, będę jadła do wieczora. Zwłaszcza z tak pysznymi dodatkami.

CYNAMONOWE TOSTY FRANCUSKIE Z NUTELLĄ I BANANAMI /3 tosty/

• 6 kromek pieczywa (u mnie zwykły chleb tostowy)
• 1 duży banan
• nutella według uznania
• 1 jajko
• 6 łyżek mleka
• szczypta cynamonu
• 1 łyżeczka masła

3 kromki pieczywa posmarować nutellą i ułożyć na wierzchu plasterki banana, przykryć drugą kromką.

Jajko rozmieszać dokładnie z mlekiem i cynamonem.

Na patelni rozgrzać masło. Maczać każdy tost w jajku tuż przed położeniem na patelnię. Smażyć na rumiano z obu stron.

Zupa cebulowa nie do końca francuska.

Nie chcę zimy. Śniegu wpadającego za kołnierz. Marznięcia na przystankach. Krótkich i pochmurnych dni. Lodu na chodniku przed domem. Szarych ulic i szarych, skurczonych w sobie ludzi.
Sporą dawkę wiosny poproszę. Dożylnie.

Trwały poszukiwania czegoś gorącego, słodko-ostrego w smaku, niezapychającego. Ot, tak na zajedzenie i wygrzanie zimowo-maturalnej chandry.
Tak powstała zupa cebulowa, inspirowana yummy lifestyle, ze sporą dozą wkładu własnego i improwizacji.
Zapraszam.

ZUPA CEBULOWA

• 5 dużych cebul (ok. 750 g)
• 1,5 litra bulionu warzywnego
• 3 ząbki czosnku
• ostra i słodka papryka, sól, pieprz, zioła prowansalskie
• 1 liść laurowy
• 1 -2 łyżeczki octu
• ew. starty ser żółty, grzanki

Cebulę pokroić w półtalarki i podsmażyć na oliwie w dużym garnku. Posypać obficie ostrą i słodką papryką (u mnie po ok. pół typowej, "sklepowej" torebki, zupa była mocno pikantna), smażyć jeszcze 2 minuty. Zalać bulionem, dodać czosnek, sól, pieprz, zioła, liść laurowy, ocet. Gotować jeszcze ok. 20 minut.

Podawać z osobnym pieczywem lub grzanką w środku zupy.

Można posypać startym serem.

Domowy fast food. Drobiowe hamburgery.

Hamburgery, frytki, a nawet pizza(!) cieszą się dość kiepską opinią. Głównie za sprawą McDonalda i Burger Kinga, tudzież innych tego typu restauracji, gdzie wszystko ocieka tłuszczem. Oprócz tego, idealne, spulchniane bułki, oraz zawsze identyczne kawałki mięsa skłaniają ku przemyśleniom - z czego to właściwie jest?
Sama staram się nie jeść w takich miejscach, jednak, nie będę ukrywać - hamburgery i innego rodzaju "fast foody" uwielbiam.
Zamiast narzekać więc na McDonalda, proponuję przygotować sobie jego domową wersję. Chude mięso smażone prawie bez tłuszczu, mnóstwo warzyw, pełnozianista bułka... To już nie ten "strasznie niezdrowy hamburger", prawda? A niewykorzystane burgery można zamrozić. Potem wystarczy je tylko parę minut odgrzać w piekarniku i możemy cieszyć się szybkim, pysznym i zdrowym obiadem.

DOMOWE HAMBURGERY

- 500g mielonego mięsa z indyka
- 3-4 łyżi bułki tartej
- 1 jajko
- sól, pieprz, przyprawa do mięsa mielonego (używam firmy Vegeta i bardzo sobie ją chwalę)

Oprócz tego:

- bułki (u mnie zwykle grahamki lub orkiszowe)
- cebula
- pomidor
- sałata
- kiszony ogórek
- ser żółty
- ketchup/majonez/musztarda lub inny ulubiony sos

Nie podaję ilości bułek i dodatków, bo wszystko zależy od tego ile kotletów nam wyjdzie, oraz własnych preferencji :)

Mięso mieszamy ręką z jajkiem, bułką tartą i przyprawami. Na teflonowej patelni rozgrzewamy niewielką ilość oliwy. Zwilżonymi dłońmi formujemy kotlety i smażymy z obu stron (ja lubię cienkie i mocno wypieczone, mój brat preferuje grube i lekko surowe w  środku).
Z tych proporcji wychodzi 8 - 15 burgerów, w zależności od ich grubości i wielkości.

Bułkę przekrajamy na pół, wkładamy sałatę, burgera, ser, pomidor, ogórka i cebulę. Zapiekamy chwilę w mikrofali lub piekarniku, aby ser lekko się rozpuścił. Dodajemy sos.
Smacznego!

Zupa cebulowa z serowymi grzankami i czas nakarmić zamrażarkę.

Szkoła daje mi w kość jak nigdy. Śmiałam się z legend o klasie maturalnej i o tym, że wszyscy wtedy chudną, bo nie mają czasu na jedzenie, ale w dużej części okazują się prawdą. Brak czasu, brak czasu, brak czasu. Pocieszam się tym, że każdy przez to przechodził i każdy będzie ;)
Pod koniec lata zamroziłam sobie różne rzeczy, aby w takich tygodniach jak ten kiedy udało mi się przy kuchni stanąć tylko raz, nie umierać z głodu. Jednak kiedy wczoraj pochłonęłam ostatnią paczkę pierogów z kurkami i zobaczyłam dno szuflady w zamrażarce - stwierdziłam, że  tak być nie może. Powtórka ze średniowiecza poszła więc w odstawkę, a ja cały wieczór gotowałam (wykorzystując przy okazji część ogromu czosnku i cebuli otrzymanych ostatnio od znajomej). Część przepisów już znacie, części nie. Dziś przedstawiam najlepszą zupę cebulową. Podane składniki na ok. 4 porcje, ja zrobiłam podwójnie i... do zamrażarki! ;)

ZUPA CEBULOWA Z SEROWYMI GRZANKAMI

- 6 dużych cebul (dałam 5, ale były naprawdę gigantyczne)
- 1 litr bulionu (dałam pół na pół warzywny i drobiowy)
- 100 g kremowego topionego serka
- 2 łyżki masła
- 2 łyżeczki przyprawy typu ziarenka smaku/kucharek/vegeta
- sól, pieprz

Cebulę drobno posiekać i dusić na maśle do miękkości. Zalać bulionem, dodać ziarenka smaku, serek topiony podzielony na mniejsze kawałki i gotować, mieszając od czasu, aż serek się rozpuści. Zuoę zmiksować, doprawić solą i pieprzem do smaku.
Najlepiej podawać ciepłą, nie gorącą, kiedy rozpuszczony serek nieco stężeje, nadając zupie gęstszą konsystencję.

SEROWE GRZANKI

pieczywo, najlepiej czerstwe (u mnie padło na zapomnianą bułkę orkiszową)
1,5 łyzki tartego sera (u mnie parmezan)
1 łyżka masła

Pokroić pieczywo w kostkę. Rozgrzać na patelni masło, wysypać chleb, posypać serem. Smażc na średnim ogiu intensywnie mieszając, aż będą przypieczone i chrupiące.

źródło: bistromama