Każdy ma swój przepis, który jest w rodzinie od lat. Jedni dają tylko żółtka, inni całe jajka, jeszcze inni jedno i drugie. Nie mówiąc już o najbardziej spornej kwestii - gotować jabłka, czy tylko zetrzeć?
Część osób będzie eksperymentować i próbowc nowych przepisów, większość jednak będzie bronić swojej wersji zębami i pazurami.
W zasadzie jest to zrozumiałe taka szarlotka z babcinej receptury to przecież smak dzieciństwa, do którego chyba każdy wraca z przyjemnością. Ja jednak zdecydowałam się poszukać przepisu idealnego i metodą prób i błędów taki właśnie opracowałam.
Choć wiem, że i tak wszyscy pozostaniecie przy szarlotce mamy, babci i cioci, to jednak decyduję się na ten odważny krok i prezentuję swoją.
.JPG)
SZARLOTKA /duża blacha/
- 4 szklanki mąki
- 250 g masła lub margaryny (ale lepiej masła)
- 1 żółtko
- 2 całe jajka
- 1,5 łyżeczki proszku do pieczenia
- 1 szklanka cukru pudru
- 2 łyżki kwaśnej śmietany 18% procent
- 2 kg kwaśnych jabłek
- cynamon (u mnie ok 1,5 łyżeczki, ale to wszystko kwestia uznania)
Wymieszać suche składniki. Masło posiekać na małe kawałki i wrzucić do suchych. Dodać pozostałe składniki i szybko zagnieść ciasto. Podzielić na dwie części. Każdą zawinąć w folię spożywczą, jedną włożyć do lodówki, drugą do zamrażarki na około godzinę.
Jabłka umyć, obrać i zetrzeć (skórki zjeść i dostarczyć organizmowi błonnika :)). Wymieszać z cynamonem.
Blachę wyłożyć papierem do pieczenia. Wyjąć ciasto z lodówki, rozwałkować i wyłożyć nim dno formy (ja z braku wałka po prostu odrywałam po kawałku ciasta i wylepiałam nim blachę). Nałożyć jabłka i równomiernie rozprowadzić. Wyjąć ciasto z zamrażarki, zetrzeć na tarce i rozłożyć na warstwie jabłkowej.
Piec ok. 60 minut w 180 stopniach. Jeśli będzie zbyt szybko się rumienić, należy przykryć ciasto folią aluminiową, polecam jednak ściągnąć ją conajmniej 5 minut przed końcem pieczenia, aby wierzch był kruchy.
.JPG)
Ja też bardzo lubię szarlotkę ale zawsze podsmażam jabłka, dodaję do nich cynamon i odrobinę masła. A na wierzchu ukladam ciasto w jakiś wzór, przeważnie w kratkę ;-)
OdpowiedzUsuńto jest właśnie to o czym mówię - co dom to obyczaj :)
UsuńU mnie też niedawno gościła szarlotka! Wspaniałe ciasto. Masz rację, większość z nas ma swój rodzinny przepis :) Jedno ciasto...tysiące różnych smaków :)
OdpowiedzUsuńMoja domowa jest chyba bardzo podobna do Twojej. :)
OdpowiedzUsuńSzukam ideału szarlotkowego. Takiego jak z dzieciństwa. I mi nie wychodzi więc zaniechałam pieczenia-za to w każdej kawiarni próbuje szarlotki. Najlepsza chyba była z dodatkiem brzoskwini w środku ;)
OdpowiedzUsuńSzarlotka, duży kubek herbaty, dobra książka i zimne mgliste powietrze wpadające oknem mi się zamarzyły ♥
nie ma to jak domowa szarlotka ;d
OdpowiedzUsuńPrzepisy mnożą się i mnożą... Nawet już się nie zastanawiam, ile ich jest. Wystarczy, jeśli szarlotka wygląda po prostu dobrze. A Twoja wygląda :)
OdpowiedzUsuńSzarlotkę kocham! też mam taki babciny przepis, bo takie najlepsze!
OdpowiedzUsuńA u mnie w domu akurat to nie szarlotka jest takim smakiem dzieciństwa, więc należę do tej drugiej grupy, choć chyba i ja już znalazłam ten 'swój' przepis ;)
OdpowiedzUsuńJa wolę uprażyć jabłka, zazwyczaj albo drobno kroję lub ścieram na tarce i chwilę smażę dodaję potem cukier i cynamon czasem rodzynki, dobrze smakują także z dodatkiem gożdzików (daje 2-3) i kardamonu.
OdpowiedzUsuńJuż nie gonię za idaleną szarlotką, bo właściwie każda jest pyszna, na swój sposób :-)
OdpowiedzUsuńMoje jest całkiem inna.
OdpowiedzUsuńI mamy kontrowersje.
nieważne według jakiego przepisu, szarlotka jest zawsze pyszna. Ja na przykład lubię jabłka kroić a nie ścierać, ale to nie znaczy że takiej z tartymi jabłkami nie zjem. O co to to nie :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Monika
U mnie w domu szarlotka nigdy nie była tak popularna - dlatego z przyjemnośćią wypróbuję Twój przepis :)
OdpowiedzUsuń